وظيفه ي منتظر در جهت اصلاحات

با توجه به مفاهيمي که راجع به ارزش واهميت انتظار از آيات و روايت به اختصار بيان داشتيم ، مفهوم مثبت انتظار که ما معتقد هستيم اين است که انسان در عصر غيبت امام زمان (ع) بايد در دو جهت تلاش کند :
اولا : وي منتظر کسي است که خواهد آمد و آخرين رهبر منصوب از جانب خدا و پيامبر (ص) است و رسالت او برداشتن فساد و تباهي و مبارزه با مفسدان و ظالمان و اجراي حاکميت حق و عدل و پياده کردن دستورات و احکام الهي و مذهب نبوي است . او اسلام را « کما هو حقه » به مردم مي فهماند و اجرا مي کند و مردم را در آن جهت تربيت مي نمايد و به راه مي برد . يک چنين شخصيتي بايد ظهور کند و انسان منتظر، منتظر ظهور اين شخصيت ، چشم به راه حکومتي است که اين شخصيت الهي بايد آن را پياده کند . پس اگر کسي به انتظار چنين شخصيت الهي باشد، آن هم با چنان اهداف بلند الهي ، طبعا بايد خودش را در حال انتظار و با اهدافي که آن رهبر منتظر دارد ،تطبيق دهد . خودش را به گونه اي بسازد که اگر امامش ظهور کرد او را به عنوان سرباز خودش بپذيرد ، به عنوان يار وياور خودش قبول کند . اما اگر در جهت عکس اهداف الهي او گام بردارد ، طبيعي است که هنگام ظهور ، آن حضرت را قبول نکرده و آن حضرت هم او را نپذيرد . مگر اين که به گونه اي تربيت شود که اهداف امام زمان با اين تربيت و اخلاق و رفتار و اعتقادات و منش و شخصيت او سازگار باشد . پس انتظار يعني خود را در آن جهتي که اهداف امام زمان (ع) است تربيت نمايد و خودش را آماده کند .
ثانيا : در جهت اصلاح جامعه هم اقدام نمايد و ديگران را در همان جهتي که از اهداف بلند حکومت امام زمان است ، تشويق نمايد و در جهت رفع فساد و تباهي جامعه و اصلاح آن و محيط خانواده اش تلاش کند .
رسالت فرد منتظر ، سازندگي خود و جامعه است . آن برداشت غلطي که پيروان مفهوم منفي انتظار دارند مبني بر اين که شرط آمدن امام زمان پر شدن جامعه از ظلم و فساد است ، به گونه اي که هيچ آثاري از عدل و داد و طرفداري از حق وجود نداشته باشد ، صحيح نبوده و به اين معني نيست که در موقع ظهور آن حضرت هيچ انسان خوبي در دنيا يافت نشود و هيچ جامعه ي خوبي وجود نداشته باشد و يا هيچ مجموعه و جريان اصلاح طلبي پيدا نشود .
مرحوم شيخ صدوق از قول امام صادق (ع) نقل مي کند : معناي اين که دنيا پر از ظلم و جور مي شود تا امام بيايد و علايم را پر از عدل و داد کند ، اين است که در آن زمان طرفداران حق از نظر پيروي از حق به حد اعلاي خودشان و طرفداران باطل هم به حد اعلاي بطلان و فساد خودشان مي رسند ، نه اين که اصلا جريان حق طلبي در دنيا وجود نداشته باشد . اتفاقا رواياتي داريم که زمينه سازان حکومت عدل امام زمان (ع) پيدا مي شوند ، بلکه جريان هاي حق طلب مبارزاتي را پيش مي گيرند ، مبارزاتشان هم به پيروزي مي رسد ، حکومتي درست مي کنند که زمينه و مقدمه حکومت امام زمان (ع) مي شود .بنابراين مفاهيمي ؛ از قبيل پر از ظلم وجور شدن به معناي اين که اصلا آدم خوب پيدا نشود و يا هيچ جامعه خوبي پيدا نشود نيست ، بلکه منتظر واقعي بايد درصدد باشد خود و خانواده و جامعه اش را در آن جهت اصلاح و تربيت صحيح انساني تشويق و ترغيب نمايد ، چنين فردي را مي توان منتظر واقعي دانست .
منبع: کتاب ذکر نور در حضور مشتاقان ظهور